Bu araştırmada, özel gereksinimli çocuğu olan anne babaların iyimserlik ve stresle başaçıkma tutumları incelenmiştir. İyimserlik düzeyinin stresle ilişkisi araştırılmış ve stres yapıcı ve tetikleyici unsurlara karşı iyimser eğilimli olarak üstesinden gelinebilir mi sorusuna yanıt aranmış ve başka çalışmalara ışık olma amaçlanmıştır. Araştırma, tarama modeli olarak tasarlanmıştır. Veri toplama aracı olarak “Stresle Başaçıkma Tutumları Envanteri” ve “İyimserlik Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada veriler, 2016-2017 eğitim öğretim yılında İstanbul Kadıköy bölgesinde gerçekleştirilmiştir. Özel eğitim kurumlarına devam eden öğrencilerin 327 anne 126 baba olmak üzere toplam 453 veliden elde edilmiştir. Toplanan veriler, bağımsız örneklem t testi ve tek faktörlü varyans analizi ile test edilmiştir. Araştırmada elde edilen bulgulara göre anne-babaların stresle başaçıkma tutumlarında anlamlı bir farklılık görülmezken iyimserlik puan ortalamalarında annelerin lehine anlamlı bir farklılık görülmüştür. İyimserlik düzeyinin %20’sinin stresle başaçıkma ölçeğinin (aktif planlama, dış yardım arama, dine sığınma, eylemsel soyutlanma, biyokimyasal soyutlanma ve bilişsel yeniden yapılanma) alt boyutları ile açıklandığı görülmüştür. Anne-babaların iyimserlik düzeyleri, stresle başa çıkma tutumlarını olumlu yönde etkilediği görülmüştür. İyimserlik düzeyi ile stresle başa çıkmada aktif planlama ve dış yardım arama düzeyi arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmüştür. Diğer taraftan dine sığınma, duygusal-eylemsel soyutlanma, biyokimyasal soyutlanma ve kabul-bilişsel yeniden yapılanma ile istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olmadığı saptanmıştır. Araştırma bulgularına göre anne babaların iyimserlik eğilimleri üzerinde psikolojik desteklerin sağlanması ile stresle başa çıkmalarında olumlu katkılar sağlayacağı umulmaktadır.